Գրքոյկն ամփոփում է նշանաւոր գրող ու հասարականքաղաքական գործիչ Ռ. Զարդարեանի ակնարկը հայ ազատագրական շարժման խոշորագոյն ներկայացուցիչ, ազգային հերոս Գէորգ Չաւուշի կեանքի ու դիւցազնական գործունէութեան մասին՝ մեծ ներշնչումով ու խորին ակնածանքով գրուած ու առաջին անգամ հրատառակուած հերոսի նահատակման թուականին (1907) Ժնեւում։ Տպագրուում է 1967 թ. Բեյրութի հրատարակութիւնից։ Զետեղուած են նաեւ Զաւուշի երկու նամակները ¹։ ԳԷՈՐԳ […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 9 (1920 թ․ նոյեմբեր 2 — 5) 2 նոյեմբերի, Փիրվալի Երեկ երեկոյան հասանք Փիրվալի, որ գտնվում է Ղարսաչայի ափին: Այս գյուղը քանդըված է դեռ 1918 թվին, նույն այս թուրքերի ձեռքով: Սակայն երկու տարվա ընթացքում հայ շինականը կարողացել է վերաշինել իր նախկին քանդված օջախը: Գյուղի […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 8 (1920 թ․ հոկտեմբեր 18 — 31) Ղարս, 18 հոկտեմբերի Սեպուհին զորամաս տալու անորոշությունը մեզ ևս տարտամ դրության էր մատնել: Շտաբը չի գործում, ամեն բան խառնվել է իրար: 14-ի անհաջողության հետևանքով այսօր Ղարս ժամանեց Հայաստանի Բանակի ընդհանուր հրամանատար Նազարբեկյանը, որը Սիլիկյանի ու նրա շտաբի […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 7 (1920 թ․ հոկտեմբեր 1 — 16) 1 հոկտեմբերի Այսօր առավոտյան տեղս ժամանեց ելևմտից նախարար Աբրահամ Գյուլխանդանյանը, ճանապարհների և հաղորդակցության նախարար Ջամալյանը, երկրագործության նախարար Վրացյանը և խնամատարության նախարար Բաբալյանը, նաև լուսավորության նախարար Գ. Ղազարյանը: Առաջինը մնում է Դիլիջանում, որին ենթարկվում են զինվորական, քաղաքացիական և […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 6 (1920 թ․ սեպտեմբեր 4 — 30) Իգդիր, 4 սեպտեմբերի Այսօր հասանք Իգդիր: Երևան գալով Սեպուհը մի քանի օր մնաց այնտեղ, որից հետո Թամրազյանին և ինձ վերցնելով եկավ Իգդիր՝ Բրիգադայի գործերին ծանոթանալու: Ճանապարհին հրամանատարը պատմեց, որ ինքը տեսնվել է վարչապետ Օհանջանյանի և ռազմական նախարար […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 5 (1920 թ․ օգոստոս 1 — 30) 1 օգոստոսի Ինձ զարմացնում է մի հանգամանք, որ մեր զորամասերը կանգնել են Նախիջևան քաղաքից 13 վերստի վրա, բայց ցարդ չեն կարողացել մտնել քաղաք, չնայած, որ մեր զրահապատ գնացքը հետախուզության համար հասել է Նախիջևանի կայարանը և դիտել է, […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 4 (1920 թ․ հուլիս 17 — 31) 17 հուլիսի Այս հինգ օրվա ընթացքում նշանակալից դեպքեր չկան: Ռազմաճակատներում ընդհանրապես խաղաղ է, եթե հաշվի չառնենք տեղական բնույթի մի քնի փոքրիկ ընդհարումներ սահմանամերձ շրջաններում: Մեր առաջխաղացությունը Նախիջևանի ուղղությամբ անարգել շարունակվում է և մենք նորանոր գյուղեր ենք գրավում […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 3 (1920 թ․ հուլիս 1 — 12) Իջևան. 1 հուլիսի Խռովարարները գնդապետ Մնացականյանի ղեկավարությամբ իրենց ուժերը կենտրոնացնում են Աչասուի և Սև քարի ուղղությամբ, որպեսզի անցնեն մեր թիկունքը, բայց նրանց չի հաջողվի այդ անել, որովհետև մեր շեշտակի հարվածները դեռ նրանց շշմեցրել է: Գնդապետ Խաչատրյանի […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 2 (1920 թ․ հունիս 20 — 30) 20 հունիսի Խանկալամովը և Ա. Հովհաննիսյանը Քարվանսարայից եկան: Դրությունը ավելի քան վատ է: Այսօր երեկոյան ժամը 4-ին Ապստամբները գրավեցին Իջևանը (Քարվանսարա): Մեր զորքերը դիրք են բռնել 9 վերստի վրա դեպի Դիլիջան: Նրանք ռմբակոծել են Իջևանը և մի […]
ԱԶԱՏ,ԱՆԿԱԽ ԵՎ ՄԻԱՑՅԱԼ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԵՐԸ (ԱՆՀԱՅՏ ԳՐՈՂԻ ՕՐԱԳԻՐԸ ) Մաս 1 (1920 թ․ հունիս 13 — 19) Բնօրինակը հայտնաբերվել է 1956 թվականին Վրաստանի Ախալցխա քաղաքի Ջափարիձեի փողոցի թիվ 33 /հետագայում թիվ 31/ տան խարխուլ պատերից մեկում, կարմիր լաթի մեջ խնամքով փաթաթված վիճակում, տան տիրուհու՝ Ամալյա Քոսյան-Հարությունյանի կողմից։ Վերջինս այն մի քանի տարի թաքցնելուց հետո […]
ԶԱՐԵՒԱՆԴ (Զավեն Նալբանդյան) ԿՐՆԱ՞ՆՔ ՀԱՇՏՈՒԻԼ ԹՈՒՐՔԻՆ ՀԵՏ (1920 թ) Մաս 6 «Կրկին եւ կրկին պէտք է փորձել»,կը բացականչեն հաշտութեան հաւատաւոր փաստաբանները. «բան մը, որ կարեւոր եւ կենսական է` պէտք է հազար անգամ փորձել»: Ո՛չ, փորձածը կրկին փորձել յիմարութիւն է,կ’ըսենք մենք: Եւ ժողովրդական այս իմաստութեան նեցուկ կանգնած է գիտական ճշմարտութիւնը: Որքան ատեն որ երեւոյթ […]
ԶԱՐԵՒԱՆԴ (Զավեն Նալբանդյան) ԿՐՆԱ՞ՆՔ ՀԱՇՏՈՒԻԼ ԹՈՒՐՔԻՆ ՀԵՏ (1920 թ) Մաս 5 «Գիտե՛մ»,կը փութայ պատասխանել հաշտասէրը, շարժելով գլուխը ծիրանաւոր դատաւորի մը վեհափառ սառնասրտութեամբ: «Գիտե՛մ թէ ի՛նչ խոր է թշնամանքն ու ատելութիւնը երկու ժողովուրդներուն միջեւ: Գիտե՛մ, թէ ի՛նչ կսկիծ, ի՛նչ վրէժ կայ ամէն հայ մարդու սրտին մէջ: Բայց քաղաքական գործիչը պէտք է ընդունակ ըլլայ յաղթել […]
